Τα δάκρυα δεν κυλούν από κλεισμένα μάτια, ούτε και απο αποκλεισμένες καρδιές.
Δεν είμαστε νησιά! Όπως γράφει ο κύριος Λαγκουβάρδος.
Δεν είμαστε και ούτε ποτέ θα είμαστε αποκλειστικότητες. Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Όμως οι πράξεις είναι σύμφωνες με τα ερεθίσματα του περίγυρου μας.
Επηρεαζόμαστε. Αλληλεπιδρούμε.
Τι όμορφος που θα ήταν ο περίγυρος μας να ήταν φιλαληθινός, φιλαγαπητός, αντάξιος της κοινωνίας που μας έπλασε ο πολλά αγαπών μας Κύριος και μοναδικός Θεός μας.
Τουλάχιστον ας ανοίξουμε τα μάτια της ψυχής μας για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε το μεγαλείο του δώρου του Θεού μας.
Μήπως έτσι αισθανθούμε τον πόνο και την πίκρα που υπάρχει τριγύρω μας, μακρυά Του.
Μήπως τελικά μπορέσω και δακρύσω. Και λυτρωθώ.
_
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου