Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009

Καθημερινά

Τον συνάντησα πάλι σήμερα.

Πηγαινοερχόταν ανάμεσα στα αυτοκίνητα.
Στο ανηφοράκι.

Οχτώ αυτοκίνητα τη φορά, και μέχρι να κατέβει είχε κοκκινίσει το φανάρι και ξεκινούσε πάλι για το ανηφοράκι ζητώντας την ελεημοσύνη μας

Ντυμένος πάντα με τα ίδια ρούχα.
Τα ίδια παπούτσια.
Οι σόλες του σαν αυτές των αυτοκινήτων. Σχεδόν άλιωτες.
Μου θυμίζει τα παπούτσια των μοναχών, φτιαγμένα από ρόδες αυτοκινήτου. Για να μην λιώνουν ποτέ!
Τα ρούχα του σκονισμένα με τη γκρι σκόνη της πόλης.

Σε όλα τα αυτοκίνητα, σε όλους τους ανθρώπους τα ίδια λόγια.

Οι ίδιες κινήσεις.

Σαν την εξειδίκευση που με μάθανε στο σχολείο.
Μόνο που στη δουλειά του είναι υποχρεωμένος για πολλά χιλιόμετρα κάθε μέρα.
Για να μαζέψει μερικές πενταροδεκάρες.

Και εμείς μέσα στα αμάξια μας. Με τη θέρμανση και τη μουσική στο ράδιο.
Και τα ζεστά μας ξεκούραστα πόδια μέσα στα καινούργια παπούτσια μας.

Πως να είναι το σπίτι του;
Ποιά να είναι η χώρα του;
Τι πέρασε για να έρθει τελικά και να εγκατασταθεί στο φανάρι;
Οι δικοί του; Να ζούνε άραγε;

Η μητέρα του; Να ζει;

Η μητέρα του...

Τον κράτησε κάποτε στα χέρια της μωρό. Είπε στο σύζυγο της όλο χαρά για το σπουδαίο γεγονός.

Τον είχε μαζί της στην κοιλιά της.
Και τον γέμιζε στοργικά φιλιά αφού τον γέννησε με κόπο.
Κάποτε ήταν ένα πεντακάθαρο μυρωδάτο μωρό.

Τουλάχιστον αύριο το πρωί που θα τον ξανασυναντήσω, αν με αξιώσει ο Κύριος να ξημερωθώ, ας του δώσω.

Ας γεμίσω την φοβισμένη μου από τις ειδήσεις των καναλιών καρδιά, με το χαμόγελο του.

Μακάρι να με αξιώσει ο Κύριος να αναπαύσω την καρδιά μου, αναπαύοντας τον συνάνθρωπο μου.
Αμήν

9 σχόλια:

  1. Βασιλική, καλή σου μέρα!
    Κείμενο λιτό, απλό, "καθημερινό" και (ιδίως!) με τόση ουσία.
    Πήρε θέση και "σειρά" να αναδημοσιευτεί, εν καιρό, στο ιστολόγιο "Κλέφτρα Κίσσα"...
    Και πάλι την Καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εύχεστε για μας Πάτερ!

    Κυριάκος Βασιλική

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Βασιλική, σε ευχαριστώ, που επιστρέφεις την αγάπη στην καρδιά μου, γι' αυτούς τους μοναχικούς τύπους "των φαναριών".Τελευταίως με την προσκόλληση μου στην καθημερινότητα, όλο τους κατέκρινα τους καημένους... Μάλιστα, με έναν προ 2-3ετίας, είχα εκνευριστεί πάρα πολύ, και για πρώτη μου φορά μίλησα άσχημα, σε συνάνθρωπο μου..Μακάρι, να το θυμηθώ το γεγονός, στην επόμενη εξομολόγηση μου.ΙΣ ΧΣ ΝΙ ΚΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητή Βασιλική,
    μου άρεσε το κείμενό σου γιατί αγγίζει τη καρδιά. Κάπως έτσι είναι και τα δικά μου συναισθήματα. Μαζί με μία τεράστια οργή για την αδικία και την ανισότητα που επικρατεί στον κόσμο, καθώς και την αδιαφορία ημών των χορτασμένων απέναντι στον συνάνθρωπο.
    Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι μαζί με τις πενταροδεκάρες μου να τους κοιτώ στο πρόσωπο και να τους αντιγυρίζω το χαμόγελο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ναι Χρυσάνθη!
    Αυτό ακριβώς προσπαθώ και εγώ! Το χαμόγελο.

    Να είσαι πάντα καλά και η Παναγία μας να σε προστατεύει. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πολύ ωραίο κείμενο και ακόμα καλύτερη η πράξη σου!... Μόνο που πρέπει να κάνουμε γι' αυτόν κάτι περισσότερο και μονιμότερο ως κοινωνία!...

    "την φοβισμένη μου από τις ειδήσεις των καναλιών"
    ΑΥΤΟ θέλουν τα κανάλια, να είσαι φοβισμένη!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή